Verslag 2 reis Umbrië en Rome 28 mei t/m 14 juni 2018

Maandag, 4 juni 2018
Rustdag in en om het huis, wat boodschappen en lekker lezen.

In het huis is naast de open haard in de keuken, een pelletkachel in de woonkamer, als je die gebruikt moet de volgende dag het verbrande spul uit de kachel gezogen worden, daarvoor is een speciale stofzuiger aanwezig. De eerste avond hoor ik een soort krassend geluid in die stofzuiger, Paul wil het ding leeggooien, maar er grenzen alleen tuinen van anderen aan het terras en het dorpspleintje waar op dat moment mensen zitten, ik denk dat er een muis in zit, dus de stofzuiger wordt naar buiten verplaatst voor de zekerheid (ik ben geen fan van muizen).

Dat hele ding vergeten, maar als we rustig buiten zitten hoe ik het gekras weer, stomme verbazing, kan dus geen muis zijn, die zou een week zonder eten of drinken in een stofzuiger volgens ons niet overleven, dus Paul opent dat ding, met een bezem in de aanslag en er blijkt een grote kever in te zitten…..

Dinsdag, 5 juni 2018
Vandaag weer bijtijds op pad, we gaan naar de hoofdstad van Umbrië, Perugia. Paul heeft van tevoren al bekeken wat een handige parkeerplaats is, dat gaat prima, naast de parking roltrappen richting het centrum.

Echt super, zouden ze in de steden in NL ook moeten doen, alleen bewoners mogen het centrum in en de bevoorrading natuurlijk, alle andere mensen parkeren buiten de stad en gaan met speciaal vervoer naar het centrum, het werkt hier perfect.

Eerst cappuccino, omdat het nog wat fris is buiten willen we in een bar naar boven lopen, maar de ober houdt ons tegen, volgens hem is het te warm boven, we kunnen beter buiten op het terras zitten, later blijkt waarom, alles op het terras is € 1 duurder.

Perugia is een vrij grote stad, maar doet wel heel gezellig aan, mooie winkels, ruime straten en pleinen, maar ook kleine straatjes. Uiteraard bezoeken we weer de Duomo, de kathedraal.

We vervolgen onze weg naar het beroemde meer van Trasimeno een groot meer, niet heel diep en behoorlijk toeristisch, we lunchen in Castiglione del Lago, met zicht op het meer.

De route daarna rondom Montepulciano (lekkere wijn) is echt prachtig, de wegen (behalve de tolwegen) in Umbrië zijn belabberd, maar de omgeving is fantastisch. Uiteindelijk komen we uit bij het minder toeristische meer van Bolsena, kleiner dan het meer van Trasimeno en heel diep, een kratermeer.

Via Orvieto rijden we weer terug richting Acqualoreto.

Woensdag, 6 juni 2018
Weer een rondje omgeving, o.a. Foligno, Montefalco (wijn, wijn, wijn) en Trevi.

Mooie plaatsjes, weer veel klimmen en veel kerken…

Donderdag, 7 juni 2018
Vroeg op pad naar de watervallen van Marmore, die zijn heel lang geleden kunstmatig aangelegd door de Romeinen om het water af te voeren uit wat toen een moerasgebied was. Tegenwoordig is er een waterkrachtcentrale aan gekoppeld, een groot deel van de dag loopt het meeste water door de centrale, maar een aantal uren per dag, laat men voor de toeristen een hoop water over de rotsen lopen. Via internet kun je zien welke uren dat zijn. In juni staan de kranen voor de waterval open van 11:00 tot 14:00 uur en wij wilden er vóór 11:00 uur zijn om het verschil te zien.

En ja hoor, vóór 11:00 uur loopt er wat water over de rotsen, dan wordt het langzaam aan steeds meer, tot er sprake is van een heuse waterval, bijzonder.

We hebben het hele traject naar beneden gelopen en zowel boven als beneden en ook onderweg zijn er mooie uitzichtpunten. In het hoogseizoen gaat er van beneden een bus om je weer naar boven te brengen, maar het is in juni nog geen hoogseizoen, dus we konden aan de bak, gelukkig hadden we de afgelopen 10 dagen al aardig geoefend met naar boven lopen in de dorpen en stadjes die we bezochten.

Boven hebben we genoten van een welverdiende lunch.

De volgende stop is weer een behoorlijk stuk rijden naar het oosten, het stadje Norcia, in Italië superbekend vanwege de worsten, en inderdaad tientallen worstenwinkeltjes (Norcerias) hier, er hangt ook een beetje weeïge worstenlucht (ik ben geen liefhebber van worst) in het stadje.

We wilden een koffiestop maken bij een prima uitziende bakker, met nog beter uitziend gebak, maar helaas was de zaak al zeer luidruchtig bezet door een aantal Nederlanders, dus we zijn ergens anders gestopt.

In 2016 is er een aantal zeer zware aardbevingen geweest in dit gebied en Norcia is hierdoor behoorlijk getroffen, een aantal gebouwen volledig ingestort, hoewel er al weer druk gewerkt wordt, o.a. aan de basiliek om de boel weer op te bouwen.

Nog een stuk verder ligt het kleine plaatsje Castelluccio, uiteraard weer op een heuvel, midden in het Nationale Park Monte Sibillini, een heel verlaten gebied, en in deze periode van het jaar staan er op de hoogvlakte duizenden veldbloemen, we hebben trouwens sowieso nog nooit zo veel klaprozen gezien als tijdens deze reis.

De weg naar dit dorpje en het dorpje zelf zijn nog steeds behoorlijk beschadigd door de aardbevingen in 2016, maar ook hier wordt hard gewerkt aan de heropbouw.

Jaren geleden schijnt een Tibetaanse monnik zijn intrek genomen te hebben in een klooster hier, naar zijn mening is de sfeer op deze hoogvlakte vergelijkbaar met die in Tibet, Tibet vonden wij trouwens nog desolater en indrukwekkender, deze hoogvlakte is ws mede door al die bloemen op dit moment, veel lieflijker.

Het is wel triest, hier kwamen veel toeristen, vooral liefhebbers van wandelen, mountainbiken, paardrijden, etc., doordat er zo veel verwoest is in het dorp, missen ze nu ook inkomsten waarmee ze alles weer kunnen opbouwen.

Als laatste maken we een stop in Spoleto, al weer een eind in de richting naar huis. Ook hier weer het gebruikelijke recept parkeren buiten het centrum en hier hebben ze prachtige, vrij nieuwe, hele lange rollende tapijten (á la Schiphol, maar dan breder) om in de verschillende wijken van de stad te komen, de afslagen staan ook keurig gemarkeerd.

Wij nemen de afslag voor het plein bij de kathedraal, nadat we die bezichtigd hebben, nemen we een lekker biertje op een terras op het plein. De rest van het stadje laten we zitten, we hebben genoeg gezien vandaag en gaan lekker terug naar Casa della Rovere.

We eten bij Kairos café in Izzalini, ca. 20 minuten van ons huis, een eetcafé, waar heerlijk gekookt wordt en waar ze ook lekkere wijn hebben.

Vrijdag, 8 juni 2018
Rustdag

Zaterdag, 9 juni 2018
Vandaag is een bijzondere dag, we zijn 45 jaar getrouwd, ongelooflijk wat een tijd, maar het is omgevlogen naar ons gevoel, gelukkig maar.

Paul heeft gisteren al een tafeltje gereserveerd bij Neysa, maar eerst gaan we naar Assissi, de stad van de heilige Franciscus.

Sint Franciscus is de hoofdpatroon van Italië en verschillende Italiaanse steden. Daarnaast is hij uiteraard patroon van de Franciscanen. En daar kwamen in 1930 werelddierendag en sinds 1979 ook beschermer van het milieu en alle dieren bij.

Giovanni Francesco Bernardone komt ter wereld in 1182 in Assisi, Umbrië. Zijn vader is een rijke lakenkoopman. Omdat zijn vader veel handel drijft in Frankrijk en daar op het moment van Giovanni’s geboorte ook verblijft, noemt hij zijn zoon Francesco, Fransmannetje.

Francesco is een levenslustige jongen. Hij groeit op in welvaart. Tijdens zijn jeugd heeft hij de ambitie om ridder te worden. Wanneer er oorlog uitbreekt tussen Assisi en Perugia trekt hij ten strijde. Tijdens deze strijdt wordt Francesco gevangen genomen. Pas een jaar later komt hij vrij, nadat zijn vader een flink bedrag aan losgeld heeft betaald. Ziek en verzwakt keert hij terug naar zijn geboortestad.

De oorlog, zijn gevangenschap en het contact met armen en zieken verandert het leven van Francesco. Hij besluit zijn leven in rijkdom vaarwel te zeggen en afstand te doen van al zijn aardse bezittingen. Hij neemt zijn intrek in het klooster bij de San-Damianokerk in Assisi. Franciscus’ leven staat vanaf dat moment in dienst van God.

Na twee jaar verblijf in het klooster, begint Franciscus in de omgeving te preken. Zijn boodschap is liefde, hij noemt alle levende wezens zijn broeders en zusters. Franciscus verzamelt al snel verscheidene volgelingen om zich heen. Uiteindelijk richt Franciscus de kloosterorde Franciscanen op. In 1217 wordt deze orde officieel erkend door Paus Honorius III.

Naast Franciscus’ compassie voor dieren is er de legende dat hij met dieren kan praten. Zo zijn er verhalen over een preek van Franciscus voor een groep vogels. In plaats van weg te vliegen, luisteren ze – volgens het verhaal – aandachtig naar zijn redevoering.

Nog beroemder is de legende over een wolf, die de inwoners van het dorp Gubbio voortdurend aanvalt. Franciscus gaat het gesprek aan met de wolf en laat hem beloven, dat hij geen mensen meer zal aanvallen. In ruil hiervoor zullen de bewoners van Gubbio hem iedere dag te eten geven. De wolf gaat akkoord met Franciscus’ voorstel en de wolf en de dorpelingen leven voortaan in vrede met elkaar.

Na zijn dood wordt het lichaam van Franciscus in een processie door de stad gevoerd. Iedereen wil hem zien en aanraken. Nog geen twee jaar later, op 17 juli 1228, verklaart paus Gregorius IX Franciscus heilig, voor een heilig verklaring ongewoon snel.

Op Franciscus’ graf in Assisi werd de San-Francesco-kerk gebouwd. Zeer in tegenspraak met Franciscus’ manier van leven werd deze kerk overdadig versierd met afbeeldingen uit zijn leven door de beste Italiaanse kunstenaars van die tijd.

In dezelfde tijd leefde Clarissa van Assisi, zij heeft de Clarissenorde gesticht.

Omdat we vroeg vertrokken zijn, ontbijten we eerst in een klein barretje.

Als eerste bezoeken we de Basilica de San Francesco, de Basiliek wordt gevormd door drie kerken bovenop elkaar, de onderste is de Crypte/Grafkerk, dan de benedenkerk en daarboven de bovenkerk.

Het is de moederkerk van de Franciscanen en staat sindds 2000 op de werelderfgoedlijst.

Een aardbeving op 26 september 1997 richtte veel schade aan in Assisi en met name in de Sint-Franciscusbasiliek. Bij het instorten van het dak van de bovenkerk werden vier mensen gedood, een deel van de oorspronkelijke fresco's werd daarbij verwoest en zijn gereconstrueerd door het gruis als een puzzel in elkaar te leggen.

Er zijn heel veel pelgrims (net als in Santiago de Compostela) die deze basiliek als eindbestemming hebben.

Het is een indrukwekkend geheel, de bovenkerk vonden wij het mooist.

Vervolgens lopen we door Assissi, ook weer een mooie stad, vrij druk en door naar de Rocca Magiore,

Deze middeleeuwse Pauselijke Citadel ligt strategisch op een heuvel, werd gebouwd ter bescherming van de Pauselijke staten, en vandaar heb je een mooi uitzicht op Perugia in het noorden en de omliggende valleien.

Na een lunch in de stad zelf, voor de eerste keer in twee weken niet lekker, met onvriendelijke bediening, ook de onvriendelijkheid is nieuw, ook bij de basiliek was men niet aardig, waarschijnlijk door een overload aan toeristen in deze stad.

Als laatste bezoeken we, buiten de stadsmuren, de Basiliek van OLVrouw van de Engelen. De basiliek werd over een kleine kapel (de Portiuncula) heen gebouwd, dit is de heiligste plaats voor de Franciscanen, hier begon de bedelorde van de Franciscanen of minderbroeders. Ook hier weer veel pelgrims.

Als we langs de rozentuin naar buiten lopen staat er een beeld van St. Franciscus met levende duiven erop in de galerij.

Buiten zien we een bruidspaar, zij moeten de 45 jaar nog maar eens zien te halen…..

’s Avonds eten we weer heerlijk bij Neysa, en ja hoor, weer precies € 60…..

Zondag, 10 juni 2018
Morgen zitten de twee weken Umbrië er al weer op, dus beetje opruimen, inpakken, met Mimoza een tijd afspreken voor de sleutel en ’s avonds lekker eten in Kairos café in Izzalini.